صعود زمستانه کارمند بیمارستان شهید صدوقی به دماوند

صعود به قله دماوند آن هم در زمستان امری فوق العاده سخت و دشواری است . برای اولین بار در استان یک جوان شاغل در بیمارستان شهید صدوقی توانست این کار را ممکن سازد . این صعود که به مناسبت 22 بهمن ماه سالروز پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی انجام شد خبر خوشایند و غرور آفرینی برای مجموعه بیمارستان شهید صدوقی که حامی این جوان با اراده بود .

محمد حسین فرزانفر درباره نحوه صعود خویش گفت : صبحگاه 19 بهمن ماه در حالیکه مسحورانه کوه زیبا وبا عظمت دماوند را می نگریستیم صعود را با سرپرستی وحید خادمی آغاز نمودیم .

وی درباره مشقات این صعود بیان داشت : کوله بار سنگین تجهیزات ومملو از مایحتاج 4 روزه از یک سو و بادهای شدید در ارتفاع 4هزار و 200 متری از سوی دیگر از جمله مشقات این صعود بود

وی در ادامه افزود : حدود 9 ساعت کوهنوردی سخت و طاقت فرسا که با بادهای سهمگین و سرد دماوند آمیخته بود بسیار دشوار بود اما شیرینی این سختی آن بود که با تحمل این قشار ها توانستیم جان یک کوهنورد اردبیلی که در نزدیکی های پناهگاه نیمه جان بر روی زمین افتاده بود را نجات دهیم .

این کارمند بیمارستان اظهار داشت : در دماوند مهمان شب سرد و طوفانی بودیم که تا فردا صبح ادامه داشت و صعود به قله را در فردای ان شب ناممکن ساخت .

وی ادامه داد : روز جمعه را به هم هوایی و صعود تمرینی تا نیمه های قله گذراندیم و خود را برای صعود نهایی در فردای آن روز اماده کردیم و سرانجام در سحرگاه شنبه 21 بهمن ماه با امداد الهی به سمت قله حرکت کردیم ، دامنه های پرشیب و یخ زده و سرد انتظار ما را می کشید .

فرزانفر با اشاره به 4 ساعت تلاش بی وقفه خود جهت صعود نهایی گفت : راه به نیمه رسیده بود ، خسته اما پر امید ساعت14 به قله رسیدیم و حلقه شادی ، عکس یادگاری و...را به راه انداختیم . اما سرمای 30- درجه فرصت زیادی برای در قله ماندن را نمی داد .

این جوان صعود کننده افزود : پس از 4 ساعت گذر از یخچال های عظیم به پناهگاه رسیدیم و در همان جا بود که خوشحالی را از یاد بردیم چون با جسم بی روح یک کوهنورد اصفهانی روبرو شدیم که علیرغم امداد رسانی بعلت شدت جراحات جان خود را از دست داده بود . در سکوت و حزن کوله بار خود را بسته و صبح 22 بهمن ماه به پایین حرکت کردیم .

وی در پایان درباره اولین صعود تیمی دماوند در زمستان گفت : این صعود خوشحالی و غم توامان بود ، خوشحالی از اولین صعود و غم از دست دادن یک هم نورد .